امروزه روابط عمومی نه به عنوان یک سامانه تشریفاتی و حتی اجرایی، بلکه به عنوان یک سامانه مشورتی، مدیریتی و به عنوان عنصر اصلی در ارتقا و پیشرفت هر سازمانی جایگاه ویژه ای دارد و بدون روابط عمومی، هیچ فعالیتی انعکاس نمی یابد. روابط عمومی نهادی است که در روند پیدایش و رشد سازمانهای نوین برای تسهیل ارتباط میان سازمانها با محیط درونی و بیرونی، مخاطبان، گروههای تأثیرگذار و تأثیرپذیر از سازمان، افکار عمومی، رسانهها و سازمانهای دیگر ایجاد شده است. روابط عمومی عبارت است از یک عمل یا وظیفه مشخص مدیریتی که با استقرار و بقاء یک خط ارتباطی دوسویه، درک مشترک، پذیرش و همکاری میان سازمان و مخاطبان آن (عموم) ما را یاری می دهد و توجه مدیریت را معطوف مسائل حاکم بر سازمان می کند، روابط عمومی باید توانایی حل دشواریها را داشته باشد و با دریافت اطلاعات و حساس بودن در برابر آنها با توجه به افکارعمومی و تاکید بر مسئولیت مدیران در برابر خواستهای عمومی ، به خدمتگزاری آنها بپردازد و به مدیریت کمک کند که از دگرگونی یا تحولات بهره گرفته و در کنار آن به راحتی ادامه حیات سازمان را تامین کند و به عنوان یک نظام هشداردهنده در سنجش تغییرات محیطی در کنار روندهای جاری و آتی سازمان عمل کند و همه اینها را به کمک پژوهش و اصول ارتباطات علمی، هماهنگ کند. وظایف روابط عمومی دیگر به پذیرایی از ارباب رجوع، برنامه ریزی برای اوقات فراغت و تفریح کارکنان، نصب پلاکارد، پیام تبریک و تسلیت و کارهایی از این دست ختم نمی شود و با توجه به متنوع و پیچیده تر شدن روابط، افزایش رسانه ها، بالا رفتن سطح انتظارات و دانش مخاطبان ، از روابط عمومیها انتظارات تخصصی تر و حرفه ای تریمی رود و روابط عمومی چنانچه بتواند به وظایف خود به نحو احسن عمل نماید و به معنای واقعی تعریف فوق ، یک روابط عمومی کارا باشد ، می تواند به عنوان یکی از واحدهای کلیدی و پویای سازمان مطرح و مورد توجه قرار گیرد.